قانون اجازه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به تشریفات (پروتکل)های اصلاحی (۱)، (۲) و (۴) کنوانسیون ورشو و اصلاحی آن به موجب تشریفات (پروتکل) لاهه مربوط به یکسان کردن برخی از مقررات حمل و نقل هوایی بین‌المللی مصوب 24/4/1394

ماده واحده ـ به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه داده می‌شود به تشریفات (پروتکل)های اصلاحی(۱)، (۲) و(۴) کنوانسیون ورشو مورخ ۱۲ اکتبر ۱۹۲۹ میلادی (۲۰ مهر ۱۳۰۸ هجری‌شمسی) و اصلاحی آن به موجب تشریفات (پروتکل) لاهه مورخ ۲۸ سپتامبر ۱۹۵۵ میلادی (۵ مهر ۱۳۳۴ هجری‌شمسی) مربوط به یکسان کردن برخی از مقررات حمل‌ و ‌نقل هوایی بین‌المللی که در ۲۵ سپتامبر ۱۹۷۵ میلادی (۳ مهر۱۳۵۴ هجری‌شمسی) در مونترال به تصویب رسیده است به‌شرح پیوست ملحق گردد و اسناد الحاق را نزد امین اسناد تودیع نماید.

تبصره ـ در اجرای این قانون رعایت اصول هفتادوهفتم (۷۷) و یکصد و سی و نهم (۱۳۹) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، الزامی‌است.

تشریفات (پروتکل) الحاقی شماره (۱) امضاء شده در مونترال

در تاریخ ۲۵ سپتامبر ۱۹۷۵ (۳/۷/۱۳۵۴)به منظور اصلاح کنوانسیون یکسان کردن برخی از مقررات حمل و نقل هوایی بین­المللی امضاء شده در ورشو در تاریخ ۱۲ اکتبر ۱۹۲۹(۲۰/۷/۱۳۰۸) دولت‌های امضاءکننده زیر، با اذعان به سودمندی اصلاح کنوانسیون یکسان­ کردن برخی از مقررات حمل و نقل هوایی بین­‌المللی امضاء شده در ورشو در تاریخ ۱۲ اکتبر ۱۹۲۹(۲۰/۷/۱۳۰۸) به شرح زیر توافق نمودند:

فصل اول ـ اصلاحات کنوانسیون

ماده یکم ـ کنوانسیونی که مفاد این فصل آن را اصلاح می‌کند، کنوانسیون ورشو مورخ ۱۹۲۹ میلادی (۱۳۰۸هجری‌شمسی) است.

ماده دوم ـ ماده (۲۲) کنوانسیون حذف و ماده زیر جایگزین آن می­‌گردد:

ماده۲۲ـ

۱ـ در مورد حمل مسافرین، مسؤولیت متصدی حمل و نقل برای هر مسافر به مبلغ ۸۳۰۰ حق برداشت ویژه (اس.دی.آر) محدود می­‌گردد. هرگاه طبق قانون دادگاهی که به موضوع رسیدگی می­‌کند مقرر گردد که خسارات به اقساط پرداخت گردد، ارزش برابری اقساط مزبور نباید از این سقف تجاوز نماید. با این وجود طی قراردادی ویژه، متصدی حمل و نقل و مسافر می­توانند در مورد سقف بالاتری ازمسؤولیت توافق کنند.

۲ـ در مورد حمل بار همراه و بار غیرهمراه ثبت شده، مسؤولیت متصدی حمل و نقل در مورد هر کیلوگرم، به مبلغ ۱۷ اس.دی.آر محدود می­گردد مگر آن‌که فرستنده در هنگام تحویل بسته به متصدی حمل و نقل نسبت به تحویل آن در مقصد ارزش ویژه­ای را اظهار نموده و در صورت لزوم وجه تکمیلی را پرداخته باشد. در این‌صورت متصدی حمل و نقل مسؤول پرداخت مبلغی خواهد بود که از میزان ارزش اظهار شده بیشتر نباشد، مگر آن‌که ثابت کند مبلغ مزبور از ارزش واقعی محموله هنگام تحویل توسط فرستنده در مقصد بیشتر است.

۳ـ در مورد اشیائی که مسافر مسؤولیت نگهداری آنها را خود به‌عهده می‌گیرد، مسؤولیت متصدی حمل و نقل به ۳۳۲ اس.دی.آر نسبت به هر مسافر محدود می­‌گردد.

۴ـ چنین تلقی خواهد شد که مبالغ مزبور در این ماده بر مبنای اس.دی.آر بر اساس اس.دی.آر تعریف شده توسط صندوق بین‌­المللی پول می‌­باشد. در مورد پرونده­‌های قضائی، تبدیل مبالغ مزبور به پول رایج ملی باید بر مبنای ارزش آن پول رایج برحسب اس.دی.آر در تاریخ حکم صورت پذیرد. ارزش پول رایج ملی طرف عظمای متعاهدی که عضو صندوق بین­‌المللی پول می­‌باشد برحسب اس.دی.آر، طبق شیوه ارزش‌گذاری محاسبه می‌شود که عملاً توسط صندوق بین­المللی پول در تاریخ حکم برای فعالیت‌ها و معاملات اعمال می‌گردد. ارزش پول رایج ملی طرف عظمای متعاهدی که عضو صندوق بین‌المللی پول نمی­باشد بر اساس اس.دی.آر به نحوی که آن طرف عظمای متعاهد تعیین می­‌نماید محاسبه خواهد شد. با این وجود کشورهایی که عضو صندوق بین­‌ا‌‌لمللی پول نیستند و قوانین آنها اعمال مفاد بند (1)، (2) و (3) ماده (22) را مجاز نمی­شمارد به هنگام تصویب یا الحاق یا در هر زمان پس از آن می­توانند اعلام نمایند که سقف مسؤولیت متصدی حمل و نقل در پرونده­های قضائی در سرزمین آنها مبلغ 125،000 واحد پولی برای هر مسافر در مورد بند (1) ماده (22) و ۲۵۰ واحد پولی برای هر کیلوگرم در مورد بند (2) ماده (22) و 5،000 واحد پولی برای هر مسافر در مورد بند (3) ماده (22) می­باشد. واحد پولی مزبور برابر با شصت و پنج و نیم میلی‌گرم طلا با عیار نهصد هزارم است. این مبالغ را می­توان به هر پول رایج ملی مربوط، به نزدیک‌ ترین عدد غیر اعشاری تبدیل نمود. تبدیل این مبالغ به پول رایج ملی باید بر اساس قانون کشور موردنظر صورت گیرد.

فصل دوم ـ حیطه شمول کنوانسیون اصلاح شده

ماده سوم ـ کنوانسیون ورشو به‌گونه اصلاح شده توسط این تشریفات (پروتکل) در مورد حمل و نقل بین­‌المللی به گونه تعریف شده در ماده (۱) این کنوانسیون اعمال می­‌گردد، مشروط بر این‌که محل مبدأ و مقصد موضوع ماده مذکور یا در سرزمین دو طرف این تشریفات (پروتکل) یا در سرزمین یک طرف این تشریفات (پروتکل) با محل توقف مورد توافق در سرزمین کشوری دیگر واقع شده باشد.

فصل سوم ـ مقررات نهائی

ماده چهارم ـ بین طرف‌های این تشریفات (پروتکل)، کنوانسیون و تشریفات (پروتکل) باید با هم به عنوان سندی واحد خوانده و تفسیر شوند و به‌عنوان کنوانسیون ورشو به گونه اصلاح شده به موجب تشریفات (پروتکل) الحاقی شماره (۱) مونترال مورخ ۱۹۷۵ (۱۳۵۴) شناخته شوند.

ماده پنجم ـ این تشریفات (پروتکل) تا زمان لازم‌الاجراء شدن طبق مفاد ماده (۷) برای امضای هر کشوری مفتوح خواهد بود.

ماده ششم ـ

1ـ این تشریفات (پروتکل) منوط به تصویب کشورهای امضاءکننده خواهد بود.

2ـ تصویب این تشریفات (پروتکل) از جانب هر کشوری که طرف کنوانسیون ورشو نمی­‌باشد به منزله الحاق به کنوانسیون به گونه اصلاح شده به موجب این تشریفات (پروتکل) خواهد بود.

3ـ اسناد تصویب باید نزد دولت جمهوری خلق لهستان تودیع گردد.

ماده هفتم ـ

۱ـ این تشریفات (پروتکل) به محض این که سی کشور امضاءکننده، اسناد تصویب خود را تودیع نمایند، در نودمین روز پس از تودیع سی­اُمین سند تصویب، میان کشورهای مزبور لازم­الاجراء می­‌گردد. پس از آن این تشریفات (پروتکل) برای هر کشوری که آن را تصویب می‌کند در نودمین روز پس از تودیع اسناد تصویب توسط آن لازم‌الاجراء خواهد شد.

۲ـ این تشریفات (پروتکل) به محض لازم­الاجراء شدن باید توسط جمهوری خلق لهستان نزد سازمان ملل متحد به ثبت برسد.

ماده هشتم ـ

۱ـ این تشریفات (پروتکل) پس از لازم‌الاجراء شدن باید برای الحاق کشورهای غیر امضاءکننده، مفتوح باشد.

۲ـ الحاق به این تشریفات (پروتکل) از جانب هر کشوری که طرف کنوانسیون نمی­ باشد به منزله الحاق به کنوانسیون اصلاح شده به موجب این تشریفات (پروتکل) است.

۳ـ الحاق باید با تودیع سند الحاق نزد دولت جمهوری خلق لهستان انجام پذیرد و در نودمین روز پس از تودیع، نافذ می­‌گردد.

ماده نهم ـ

۱ـ هر طرف این تشریفات (پروتکل) می­تواند با ارسال اطلاعیه­ای به دولت جمهوری خلق لهستان عضویت خود در این تشریفات (پروتکل) را فسخ نماید.

۲ـ فسخ عضویت، شش ماه پس از دریافت اطلاعیه فسخ عضویت توسط دولت جمهوری خلق لهستان نافذ می­‌گردد.

۳ـ میان طرفهای این تشریفات (پروتکل)، فسخ عضویت در کنوانسیون طبق ماده (۳۹) آن توسط هر یک از آن‌ها به هیچ وجه به منزله فسخ عضویت در کنوانسیون اصلاح شده به موجب این تشریفات (پروتکل) تلقی نخواهد شد.

ماده دهم ـ هیچ گونه قید تحدید تعهدی را نمی‌توان در مورد این تشریفات (پروتکل) در نظر گرفت.

ماده یازدهم ـ دولت جمهوری خلق لهستان باید تاریخ هر یک از امضاءها، تاریخ تودیع هر سند تصویب یا الحاق، تاریخ لازم‌الاجراء شدن این تشریفات (پروتکل) و دیگر اطلاعات مربوط را فوری به اطلاع تمام کشورهای طرف کنوانسیون ورشو یا کنوانسیون اصلاح شده مزبور و کلیه کشورهای امضاءکننده یا ملحق شونده به این تشریفات (پروتکل) و نیز سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری برساند.

ماده دوازدهم ـ میان طرف‌های این تشریفات (پروتکل) که طرفهای متعاهد کنوانسیون نیز می‌باشند، متمم کنوانسیون ورشو در مورد یکسان کردن برخی از مقررات مربوط به حمل و نقل هوایی بین‌­المللی که توسط شخص دیگری غیر از متصدی حمل و نقل طرف قرارداد انجام گردیده است و در تاریخ ۱۸ سپتامبر ۱۹۶۱ (۲۷/۶/۱۳۴۰) در گوادالاخارا به امضاء رسیده است (که از این پس «کنوانسیون گوادالاخارا» نامیده خواهد شد) در مواردی که حمل و نقل به موجب توافق موضوع بند (ب) ماده (۱)کنوانسیون گوادالاخارا در این تشریفات (پروتکل) مورد حکم قرار گرفته باشد، هرگونه ارجاع به «کنوانسیون ورشو» در کنوانسیون گوادالاخارا شامل ارجاع به کنوانسیون ورشو به گونه اصلاح شده به موجب تشریفات (پروتکل) الحاقی شماره (۱) مونترال مورخ ۱۹۷۵ میلادی (۱۳۵۴ شمسی) خواهد بود.

ماده سیزدهم ـ این تشریفات (پروتکل) برای امضاء تا اول ژانویه ۱۹۷۶ (۱۱/۱۰/۱۳۵۵) در مقر سازمان بین‌­المللی هواپیمایی کشوری و پس از آن تا زمان لازم‌الاجراء شدن طبق ماده (۷) در وزارت امور خارجه جمهوری خلق لهستان مفتوح خواهد ماند. سازمان بین­‌المللی هواپیمایی کشوری باید دولت جمهوری خلق لهستان را از هر یک از موارد امضاء و تاریخ مربوط به آن در طی زمانی که تشریفات (پروتکل) برای امضاء در مقر سازمان بین‌­المللی هواپیمایی کشوری مفتوح می‌باشد، آگاه نماید.

برای گواهی مراتب بالا امضاء کنندگان تام‌­الاختیار زیر که به‌طور مقتضی مجاز می­ باشند این تشریفات (پروتکل) را امضاء نموده‌­اند.

این تشریفات (پروتکل) بیست و پنجمین روز از ماه سپتامبر سال هزار و نهصد و هفتاد و پنج در چهار متن معتبر به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، روسی و اسپانیایی در مونترال تنظیم گردید.

در صورت بروز هر نوع اختلاف، متن فرانسوی، که کنوانسیون ورشو مورخ ۱۲ اکتبر ۱۹۲۹ (۲۰/۷/۱۳۰۸) نیز به همان زبان تدوین شده است حاکم خواهد بود.