پروتکل الحاقی لاهه دارای 3 فصل می باشد :
- فصل اول – اصلاحات كنوانسيون
- فصل دوم – حدود شمول متن اصلاح شده كنوانسيون
- فصل سوم – موارد نهايي
در فصل اول 18 ماده به اصلاح مفاد کنوانسیون ورشو پرداخته اند. اهم آن به شرح زیر می باشد.
- ماده 1 در خصوص ساده سازی معنی حمل و نقل بین المللی آمده است و همچنین تاکید نموده که هر دو کشور مبدا و مقصد باید جزو کنوانسیون باشند.
- ماده 2 بند دوم کنوانسیون ورشو را اصلاح نموده و اظهار می کند که ” اين كنوانسيون شامل حمل مراسلات و بسته هاي پستي نخواهد شد.”
- در ماده 7 پروتکل لاهه، ماده 9 کنوانسیون ورشو به شرح زیر اصلاح و جایگزین گردید.
” چنانچه كالا با موافقت متصدي حمل و نقل بدون تنظيم بارنامه هوايي بارگيري شوديا بارنامه مذكورمتضمن شرح مندرج در بند(ج) ازماده 8 نباشد متصدي حمل و نقل ذيحق به استفاده از مقررات بند2 از ماده22 نخواهد بود. “ماده 22 کنوانسیون ورشو در خصوص حد مسئولیت حمل کننده بحث می نمود.
- ماده 9 پروتکل لاهه به اصلاح بند 15 کنوانسیون ورشو به شرح زیر اقدام می نماید. ” اين كنوانسيون مانع صدور بارنامه هوايي قابل انتقال نخواهد بود.”
در این بند چنانچه ملاحظه میشود بارنامه می تواند به صورت ” قابل معامله ” صادر گردد . اگرچه بر طبق مقررات یاتا مندرج در کتاب TACT Rules در بند 6.6.d یاتا توصیه نموده است که هیچ یک از اعضای یاتا بارنامه ” قابل معامله ” و ” To Order ” صادر نخواهند کرد و عبارت ” Not Negotiable ” از روی بارنامه قابل حذف نمی باشد.
- ماده 10 پروتکل لاهه به اصلاح ماده 20 کنوانسیون ورشو می پردازد. ” بند2 ازماده 20 كنوانسيون حذف مي گردد. “
این بند، ماده 20 کنوانسیون ورشو را که اظهار میکرد که درصورتي كه متصدي حمل ونقل ثابت كند كه خود و عاملين او كليه تدابير لازم را براي جلوگيري از بروز خسارت اتخاذ نموده اند يا آنكه اتخاذ چنين تدابيري براي او و عاملين او مقدور نبوده است مسئول نخواهد بود و همچنین چنانچه متصدي حمل ونقل ثابت كنند كه خسارات وارده ناشي از خطائي در امر خلباني و هندلينگ (انجام خدمات مربوط به هواپيما در روي زمين) يا ناوبري بوده است و عاملين او كليه تدابير لازم را از هر حيث براي احتراز از خسارت معمول داشته اند مسئول نخواهد بود را حذف نمود.
- در ماده 11 پروتکل لاهه، ماده 22 کنوانسیون ورشو اصلاح گردید. بدین ترتیب که:
” در مورد حمل مسافر- مسئوليت متصدي حمل و نقل براي دادگاه رسيدگي كننده بر اساس قوانين خود رأ ي به پرداخت خسارت به صورت اقساط بدهدهم ارز مبلغ تقسط شده نبايد از250 هزارفرانك تجاوزنمايد معذالك متصدي حمل و نقل و مسافرمي توانند با انعقاد قرارداد مخصوص توافق نمايند كه ميزان بالاتري براي خسارت منظورگردد.”
” در مورد حمل لوازم شخصي شب شده و كالاٌ امسئوليت متصدي حمل ونقل محدود به مبلغ 250 هزار فرانك براي هركليلوگرم مي باشد مگر اينكه مسافر يا فرستنده كالا هنگام تحويل محموله به متصدي حمل ونقل يك اظهارنامه مخصوص دائر بر ميزان ارزش لوازم شخصي و كالا به هنگام تحويل در مقصد تنظيم نموده و درصورت لزوم مخارج اضافي پرداخته باشد در اين صورت متصدي حمل ونقل مسئول پرداخت مبلغي معادل اظهار شده ميباشد مگراينكه ثابت نمايد مبلغ مذبور ازحق واقعي فرستنده محموله به هنگام تحويل در مقصد بيشتراست. “
” مبالغي كه در اين ماده به فرانك ذكر گرديده عبارت است از واحد پولي كه داراي 5/65 ميلي گرم طلابه عيارتهيه هزارم باشد. اين مبالغ ممكن است تا نزديكترين عدد صحيح تبديل به پول ملي گردد. درصورت اقدامات قضايي تبديل اين مبالغ به پول ملي غير از طلا بايد بر اساس ارزش اين پول به طلا در تاريخ صدور رأ ي انجام پذيرد.”
- در ماده 12 پروتکل لاهه ماده 23 کنوانسیون ورشو به شرح زیر اصلاح گردید:
” در ماده 23 كنوانسيون ورشو متن كنوني بعنوان بند 1 محسوب مي گردد و بند ديگري به شرح زير به آن اضافه مي شود
- 2. بند يك اين ماده در مورد از بين رفتن يا خسارت ناشي از نقص ذاتي يا كيفي يا عيب كالاي حمل شده اجرا نخواهد گرديد.”
- ماده 13 پروتکل به اصلاح ماده 25 می پردازد:
” درماده 25 كنوانسيون بندهاي1و2 حذف و متن زيرجايگزين آن مي گردد:
هرگاه ثابت شود خسارت وارده ناشي ازعمل يا قصورمتصدي حمل ونقل يا مستخدمين و عاملين او بوده و خواه به قصد خسارت و خواه از روي بي احتياطي و با علم به امكان ايجاد خسارت صورت گرفته ميزان مسئوليت مشروحه در ماده 22 قابل اجرا نخواهد بود مشروط بر اينكه در مورد يا قصور مستخدم يا عامل مذكور ثابت شود وي در حدود وظايف خود عمل مي نموده است. “
- ماده 14 پروتکل لاهه بند 25A را به کنوانسیون اضافه می کند
” بعدازماده 25 كنوانسيون، ماده زير درج مي گردد:
1 – هرگاه در مورد خسارت مذكور در اين كنوانسيون اقدام قانوني عليه يك مستخدم با عامل متصدي حمل و نقل به عمل آيد چنانچه مستخدم يا عامل نامبرده ثابت نمايد كه در حدود وظايف خود عمل كرده است همان ميزان مسئوليتي به او تعلق خواهد گرفت كه متصدي حمل ونقل مي تواند طبق ماده 22 بدان استناد نمايد.
2 – در اين صورت جمع كل مبالغ قابل وصول از متصدي حمل و نقل و مستخدمين و عاملين او از حدود مذكور تجاوز نخواهد كرد.
3 – چنانچه ثابت گردد كه خسارت وارده از عمل يا قصور مستخدم يا عامل متصدي حمل و نقل ناشي گرديده و خواه به قصد ايراد خسارت و خواه از روي بي احتياطي و با علم به امكان ايجاد خسارت صورت گرفته مفاد بندهاي 1و2 اين ماده قابل اجرا نخواهد بود. “
- در ماده 15 پروتکل، ماده 26 کنوانسیون ورشو به شرح زیر اصلاح میشود:
“در ماده 26 كنوانسيون بند2 حذف ومتن زيرجايگزين آن مي گردد.
2- در صورت بروز خسارت گيرنده بايستي شكايت خود را بلافاصله بعد از كشف خسارت و حداكثر ظرف هفت روز از تاريخ دريافت لوازم شخصي و چهارده روز پس از دريافت كالا تسليم متصدي حمل ونقل نمايد. در صورت تأخير در حمل و نقل گيرنده لوازم شخصي يا كالا بايد شكايت خود را حداكثر ظرف بيست و يك روز از تاريخ تحويل گرفتن لوازم شخصي يا كالا تسليم دارد.”
این بند در کنوانسیون از قرار 3 روز برای چمدان، 7 روز برای کالا و 14 روز برای تاخیر در نظر گرفته شده بود.
در فصل 2 – حدود شمول متن اصلاح شده كنوانسيون،
- ماده 18 پروتکل ورشو اظهار میدارد:
” متن كنوانسيون كه به موجب اين پروتكل اصلاح گرديده شامل حمل و نقل بين المللي مصرحه در ماده يك كنوانسيون مي باشد مشروط بر اينكه نقاط مبدأ و مقصد مذكور در آن ماده يا در سرزمين دوطرف متعاهد اين پروتكل قرارگرفته باشد و يا در سرزمين يك طرف متعاهد اين پروتكل واقع شده ولي در سرزمين يك دولت ديگر توقفي براي آن پيش بيني شده باشد. “