نحوه فسخ قرارداد:
اگر در قرارداد حمل، نحوه و شرایط فسخ پیش بینی نشده باشد و کلیه (کافه) خسارات (تدلیس ، عیب ، …. ) از طرفین سلب و ساقط شده باشند این قرارداد، قرارداد لازم است و قطعی و لازم الجراست اگر بخواهیم درمتن بنویسیم می توانیم بنویسیم کلیه مفاد این قرارداد قطعی و غیر قابل فسخ و لازم الجرا بوده و طرفین ملزم به اجرای دقیق مفاد آن می باشند.
در این صورت قرارداد فقط با اقاله ممکن است فسخ شود یعنی با توافق طرفین .
فسخ با باطل بودن قرارداد فرق دارد. باطل بودن قرارداد وقتی است که شرایط اساسی صحت قرارداد وجود نداشته باشد و اگر قراردادی باطل شود، شرایط باید به زمانی برگردد که قرارداد بسته نشده بود ولی قرارداد وقتی فسخ می شود، شرایط بعد از آن قابل توافق است.
نحوه نوشتن عبارت فسخ : گاهی در قراردادها به یکی از طرفین حق فسخ در مدت معین یا نا معین را میدهند و گاهی به هر دو طرف حق فسخ می دهند که باید سعی کند یا اجازه فسخ در متن قرارداد را به طرف مقابل ندهد یا هر دو طرف حق فسخ داشته باشند.
نحوه حل و فصل اختلافات:
- از طریق قضائی
- – حکمیت یا داوری
در حل و فصل بصورت قضایی چون مورد حقوقی است ، خواهان، خوانده و خواسته داریم که خواهان به طرفیت خوانده به دادگاه صالح به رسیدگی دادخواست میدهد (دادگاه صالح رسیدگی کننده در CMR در ماده 31 آمده است در قانون تجارت نیز بحث شده است)
شعبه بَدَوی (نخستین) (بَدَوی یعنی منسوب به بدوی یعنی منسوب به نخستین یعنی اولیه) پس از طی مراحل قانونی به موجب آئین دادرسی مدنی رسیدگی می کند و در صورت لزوم کارشناس احضار می کند که طرفین می توانند به نظریه کارشناس اعتراض کنند.
پس از اخذ حکم، محکوم علیه، پرونده می تواند به مرجع بالاتر (تجدید نظر استان) اعتراض کند. (این نوع پرونده ممکن است مشمول اطاله دادرسی شود یعنی طول بکشد)
در قراردادهای بین المللی می توان حوزه قضایی رسیدگی کننده را با توافق انتخاب کرد اما در حوزه حمل و نقل داخلی بدلیل آمره بودن قانون آئین دادرسی مدنی، اختلافات تابع قانون است هم از حیث دادگاه صالح به رسیدگی و هم از حیث قانون حاکم بر موضوع قرارداد.
عیب های سیستم قضائی:
اطاله دادرسی، هزینه بسیار زیاد، رسیدگی و صدور حکم توسط دادگاهی که ممکن است در حوزه دعوی تخصص کمتری داشته باشد، علنی بودن، همگی این معایب تبدیل به محسنات شیوه داوری/ حکمیت می گردد.