به منظور اصلاح کنوانسیون ورشو در تاریخ 12 اکتبر 1929 و پروتکل لاهه در تاریخ 28 سپتامبر 1955 امضاء شده در مونترال در تاریخ 25 سپتامبر 1975
ماده یکم اظهار میدارد که کنوانسیونی که مفاد این فصل آن را اصلاح می‌کند، کنوانسیون ورشو اصلاح شده در لاهه در سال ۱۹۵۵ میلادی است.
ماده دوم در ماده (۲) کنوانسیون، بند (2) حذف و بندهای زیر جایگزین آن میگردد:
2ـ در حمل اقلام پستی، متصدی حمل و نقل طبق قواعد حاکم در مورد رابطه میان متصدیان حمل و نقل و ادارات پستی، تنها نسبت به اداره پستی ذیربط مسؤول خواهد بود.
3ـ به استثنای آن چه در بند (2) این ماده پیش‌بینی شد، مفاد این کنوانسیون در مورد حمل اقلام پستی اعمال نخواهد شد.
در ماده سوم این پروتکل بندهای 5 الی 16 کنوانسیون ورشو به شرح زیر اصلاح می شود:
ماده 3 – در فصل (۲) کنوانسیون، بخش سوم (مواد 5 الی 16) حذف و مواد زیر جایگزین آن میگردد:
بخش سوم ـ تهیه و تنظیم سند مربوط به بار
ماده 5 ( در کنوانسیون ورشو)
1) در حمل بار، بارنامه هوایی باید تحویل داده شود.
2) هر روش دیگری که سابقه‌ای از حمل و نقل را ثبت می‌کند، می‌تواند با رضایت فرستنده جایگزین تحویل بارنامه هوایی شود. چنانچه از ابزار دیگری استفاده شود، متصدی حمل و نقل باید درصورت درخواست فرستنده، رسیدی را برای بار به فرستنده تحویل دهد که اجازه شناسایی محموله و دسترسی به اطلاعات ثبتی در سابقه ثبت شده به‌وسیله روش دیگر را میدهد.
3) عدم امکان استفاده از دیگر روش ثبت کننده سابقه حمل و نقل در نقاط گذر (ترانزیت) و مقصد، موضوع بند(2) این ماده، به متصدی حمل و نقل اجازه عدم پذیرش بار را برای حمل و نقل نمی‌دهد.»
ماده۶ـ ( در کنوانسیون ورشو)
1) بارنامه هوایی باید توسط فرستنده در سه بخش اصلی تنظیم شود.
2) بخش نخست باید دارای نوشته «برای متصدی حمل و نقل» باشد؛ این بخش باید توسط فرستنده امضاء شود. بخش دوم باید دارای نوشته «برای تحویل دهنده» باشد و توسط فرستنده و متصدی حمل و نقل امضاء شود. بخش سوم باید توسط متصدی حمل و نقل امضاء و پس از پذیرش بار به فرستنده تحویل داده شود.
3) امضای متصدی حمل و نقل و فرستنده می‌تواند به‌صورت اصل یا مُهری باشد.
4) در صورت تنظیم بارنامه هوایی توسط متصدی حمل و نقل بنابه درخواست فرستنده، باید چنین فرض شود که این کار را از طرف فرستنده انجام داده است مگر آنکه خلاف آن ثابت شود.
ماده7ـ ( در کنوانسیون ورشو)
در صورت وجود بیش از یک بسته:
الف) متصدی حمل و نقل بار حق درخواست تنظیم بارنامه‌های هوایی جداگانه را از فرستنده دارد؛
ب) فرستنده حق درخواست تحویل رسیدهای جداگانه را هنگام استفاده از روشهای دیگر موضوع بند (2) ماده (5) از متصدی حمل و نقل دارد.
ماده8ـ ( در کنوانسیون ورشو)
بارنامه هوایی و رسید بار باید دربردارنده موارد زیر باشد:
الف) مشخصات محل‌های مبدأ و مقصد
ب) چنانچه محل‌های مبدأ و مقصد در داخل قلمرو یک طرف معظم متعاهد با یک یا چند محل توقف مورد توافق در داخل قلمرو کشور دیگری باشد، مشخصات حداقل یکی از این نقاط توقف؛ و
پ) مشخصات وزن محموله
ماده9ـ ( در کنوانسیون ورشو)
عدم رعایت مفاد مواد (۵) الی (۸) نباید بر وجود یا اعتبار قرارداد حمل و نقل که خود باید تابع قواعد این کنوانسیون از جمله قواعد مربوط به میزان محدودیت مسؤولیت باشد، تأثیر بگذارد.
ماده10ـ ( در کنوانسیون ورشو)
1) فرستنده مسؤول صحت مشخصات و اظهارات مربوط به بار است که توسط او یا از طرف او در بارنامه وارد شود یا توسط او یا از طرف او برای متصدی حمل و نقل جهت وارد کردن در رسید بار یا وارد کردن در سابقه ثبتی به‌وسیله روشهای دیگر موضوع بند (2) ماده (5) تهیه و تنظیم شده است.
2) فرستنده باید متصدی حمل و نقل را دربرابر کلیه صدمات وارده به او یا هر فرد دیگری که متصدی حمل و نقل نسبت به او به‌علت تخلف از مقررات، عدم صحت یا نقص مشخصات و اظهارات ارائه شده توسط فرستنده یا از طرف او مسؤول است، بیمه نماید.
3) با رعایت مفاد بندهای (1) و (2) این ماده، متصدی حمل و نقل باید فرستنده را در برابر کلیه صدماتی که او یا هر فرد دیگری که فرستنده نسبت به او مسؤول است، به‌علت تخلف از مقررات، عدم صحت یا نقص مشخصات و اظهارات ارائه شده توسط متصدی حمل و نقل یا از طرف او در رسید بار یا در سابقه ثبتی به‌وسیله روشهای دیگر موضوع بند (2) ماده (5) متحمل شده است، بیمه نماید.
ماده11ـ ( در کنوانسیون ورشو)
1) بارنامه هوایی یا رسید بار، مدرک محمول بر صحت انعقاد قرارداد، پذیرش بار و شرایط حمل و نقل ذکر شده در آن است.
2) کلیه اظهارات مندرج در بارنامه هوایی یا رسید بار که مربوط به وزن، ابعاد و بسته‌بندی بار است و نیز اظهارات مربوط به تعداد بستهها، مدرک محمول بر صحت موارد اظهار شده است؛ اظهارات مربوط به تعداد، حجم و شرایط بار مدرکی علیه متصدی حمل و نقل محسوب نمی‌شود به استثنای آنچه که در بارنامه هوایی بوده و ذکر شده است تا توسط او و در حضور فرستنده کنترل شود یا مربوط به شرایط ظاهری بار باشد.
ماده12 ـ ( در کنوانسیون ورشو)
1) فرستنده به تبع مسؤولیتی که به موجب قرارداد حمل و نقل در انجام کلیه تعهدات خود دارد، حق خارج کردن بار را با تخلیه آن در فرودگاه مبدأ یا مقصد، یا با متوقف نمودن آن در مسیر سفر در هر فرود هواپیما یا با درخواست تحویل آن به محل مقصد یا در مسیرسفر به شخص دیگری غیر از گیرنده اصلی یا با درخواست بازگرداندن آن به فرودگاه مبدأ دارد. فرستنده نباید از این حق تخلیه بار به روشی استفاده نماید که به متصدی حمل و نقل یا دیگر فرستنده‌ها لطمه‌ای وارد شود و باید هر هزینه‌ای را که به موجب استفاده از این حق تحمیل شده است، بازپرداخت نماید.
2) در صورت عدم امکان انجام سفارشات فرستنده، متصدی حمل و نقل باید او را بدون درنگ مطلع سازد.
3) درصورت پیروی متصدی حمل و نقل از سفارشات فرستنده جهت تخلیه بار بدون نیاز به تهیه بخشی از بارنامه هوایی یا رسید بار که به فرستنده تحویل داده شده است، بدون لطمه به حق وصول از جانب فرستنده، وی مسؤول هرگونه آسیبی خواهد بود که ممکن است پس از آن به هر شخصی که قانوناً در مالکیت آن بخش از بارنامه هوایی یا رسید بار است وارد گردد.
4) حق اعطاء شده به فرستنده به محض آغاز حق گیرنده، طبق ماده (13) ملغی میگردد. اماچنانچه گیرنده از پذیرش بار سرباز زند یا امکان تماس با او نباشد، فرستنده مجدداً ازحق تخلیه بار برخوردار میگردد.
ماده 13 – ( در کنوانسیون ورشو)
1) به استثنای زمانی که فرستنده از حق خود به موجب ماده (12) استفاده کرده باشد، گیرنده مجاز است هنگام رسیدن بار به مقصد، از متصدی حمل‌و نقل تحویل بار را در قبال پرداخت هزینه‌های تعیین شده و مطابق با شرایط حمل و نقل، درخواست نماید.
2) وظیفه متصدی حمل و نقل، مطلع نمودن گیرنده به محض رسیدن بار است، مگر آنکه توافق دیگری صورت گرفته باشد.
3) در صورت اذعان متصدی حمل و نقل به مفقود شدن بار، یا درصورت نرسیدن بار پس از سپری شدن هفت روز از موعد رسید، گیرنده حق استفاده از حقوقی را که به تبع قرارداد حمل و نقل حاصل می‌شود، علیه متصدی حمل و نقل دارد.
ماده14ـ ( در کنوانسیون ورشو)
فرستنده و گیرنده هریک می‌توانند به ترتیب از کلیه حقوق خود به موجب مواد (12) و (13) با نام خود استفاده نمایند اعم از اینکه این اقدام را به نفع خود، یا به نفع دیگری انجام دهند، مشروط بر اینکه تعهدات وضع شده در قرارداد حمل و نقل را انجام دهند.
ماده15ـ ( در کنوانسیون ورشو)
1) مواد (12)، (13) و (14) روابط گیرنده و فرستنده را با یکدیگر و همین‌طور روابط دو جانبه طرف‌های سوم را که نسبت به فرستنده یا گیرنده ذی‌حق هستند، تحت تأثیر قرار نمی‌دهد.
2) مفاد مواد (12)، (13) و (14)، تنها با قید صریح در بارنامه هوایی یا رسید بار قابل تغییر است.
ماده16ـ ( در کنوانسیون ورشو)
1)فرستنده باید اطلاعات و مدارکی را که ضروری میباشد، جهت انجام تشریفات گمرکی، مبادی ورودی یا پلیس گمرک، پیش از تحویل بار به گیرنده تهیه نماید. فرستنده مسؤولیت هرگونه خسارت وارده به‌دلیل فقدان، نقص یا تخلف از هر یک از این اطلاعات یا مدارک را نسبت به متصدی حمل و نقل دارد، مگرآنکه علت خسارت، تقصیر متصدی حمل و نقل، خدمه یا عوامل او باشد.
2) متصدی حمل و نقل هیچ تعهدی در تحقیق نسبت به صحت یا کفایت این اطلاعات یا مدارک ندارد.
ماده چهارم این پروتکل ماده 18 کنوانسیون ورشو را اصلاح می کند که در مورد خسارت وارده به چمدان مسافر و یا بار در هنگام حمل و نقل هوائی می باشد.
ماده پنجم این پروتکل ماده 20 کنوانسیون ورشو را اصلاح می کند که در مورد خسارت ناشی از تاخیر در حمل کالا میباشد.
ماده ششم این پروتکل ماده 21 کنوانسیون ورشو را اصلاح می کند که در مورد خسارت وارده به چمدان مسافر و یا بارناشی از غفلت شخص آسیب دیده می باشد.
ماده هفتم این پروتکل ماده 22 کنوانسیون ورشو را به شرح زیراصلاح می کند:
ماده 7 در ماده (22) کنوانسیون،
الف) در جزء (الف) بند (2)، عبارت « و بار» حذف میگردد.
ب) پس از جزء (الف) بند (2)، جزء زیر درج میگردد
ب) در مورد حمل بار، مسؤولیت متصدی حمل و نقل در مورد هر کیلوگرم به مبلغ 17 اس.دی.آر محدود میگردد، مگر آنکه فرستنده هنگام تحویل بسته به متصدی حمل و نقل نسبت به تحویل آن در مقصد ارزش ویژه‌ای را اظهار نموده و در صورت لزوم وجه تکمیلی را پرداخته باشد. در این‌صورت متصدی حمل و نقل مسؤول پرداخت مبلغی خواهد بود که از میزان ارزش اظهار شده بیشتر نباشد، مگر آنکه ثابت کند که مبلغ مزبور از ارزش واقعی بار هنگام تحویل توسط فرستنده در مقصد بیشتر است.
ماده چهاردهم این پروتکل اظهار میدارد که :
” کنوانسیون ورشو اصلاح شده در لاهه در سال 1955 میلادی و به موجب این پروتکل در مورد حمل و نقل بینالمللی، تعریف شده در ماده (1) این کنوانسیون اعمال میگردد، مشروط بر آنکه مبدأ و مقصد موضوع ماده مذکور یا در سرزمین دو طرف این پروتکل واقع شده باشد و یا در یک کشور به شرط آنکه یک نقطه توقف در کشوری دیگر واقع شده باشد. “
ماده پانزدهم این پروتکل اظهار می دارد که این پروتکل و کنوانسیون ورشو اصلاح شده توسط پروتکل لاهه 1955، باید با هم به عنوان سندی واحد شناخته شده و بنام ” کنوانسیون ورشو اصلاح شده در لاهه 1955 و پروتکل الحاقی شماره 4 مونترال 1975 ” شناخته شود.